Biraz önce yollamak üzere yazmış olduğum postu yanlışlıkla basılan bir ''delete' tuşu sayesinde silmiş bulunmaktayım. İkinci kere aynı konu ile yazılmaya çalışılan bir yazı nasıl bir tat verir bilemesem de, sanki bana tekrar tekrar ısıtılan yemek tadı verirmiş gibi gelmekte. Kitapsever herkes tarafından bilindiği üzere 29. İstanbul Kitap Fuarı başlamıştır efendim.
Sevenlere, o kadar yolu göze alıp gidebileceklere hayırlı olsun. Doğan Hızlan bugün Hürriyet gazetesinde yayınlanan yazısında, fuarın ilk açıldığı günden bugüne kadar çok yol katettiğini söylemiş ve uluslararası hale gelen fuarımızdan bahsetmiş. Benimse naçizane fikrim fuarın geldiği nokta konusunda kendisiyle aynı yerde olsa da, fuar alanının konumlandığı yer açısından aynı duygu ve düşünceleri taşımamaktayım. İşimden dolayı teknik ve sektörel konularla ilgili fuarlara gitmek zorunda olan bünyem, zorunluluk dışında neredeyse Edirne sınırında konumlanan fuarlara gitmekte çok zorlanıyor. Tüyap fuar alanına gitmek benim için eve 21.00 den önce dönememek (iyimser bir tahmin) ve oğluma bakacak birini organize etmekle eş anlam taşıyor. Bence ulaşım açısından daha anlamlı olabilecek yerlerde de bir fuar alanı olmalı. Sıkışıkta olsa ben fuarın Taksim'de yapıldığı günleri daha çok seviyordum. Fuar alanının dışında döne döne, zikzaklar çize çize ilerleyen kuyruklar bile çok keyifliydi bence. Sene boyunca fuardan kitap alabilmek o keyfi yaşayabilmek için az az para biriktirmeye çalışırdım. (Fuarda kitaplar daha mı ucuz olurdu onu da hatırlamıyorum ama)
Tabii bunları yazıyorum çünkü bugün için fuara gitme şansım yok. Dün akşam içinde kaldığımız olağanüstü trafikten sonra bugün her birimiz başka bir koltukta kaykılmış kahvelerimiz, bilgisayarlarımız ve sükun içindeki evimizde sessizliğin keyfini yaşamaktayız. Bağdat Caddesi girişinde her zaman gittiğimiz, hem kitap alışverişi yapıp hem de keyifle çayımızı yudumladığımız Remzi Kitabevine ait kafede bile dün inanılmaz bir gürültü hakimdi. Çıktığımızda ''ben çok yoruldum burada bugün!'' cümlesi döküldü dudaklarımdan.
Şimdi gelelim içimi yakan konuya:)
Efendim bugün Kitap Fuarında Karadeniz Salonunda saat 14.30-15.30 arasında Doğan Kitap'ın düzenlediği ''Bir Kenti Yazmak'' konulu bir söyleşi var. Konuşmacılar: Nedim Gürsel, Mario Levi, Rüknü Özkök.
Şimdi Nedim Gürsel oldu mu benim için akan sular duruyor. İçim kan ağlıyor. Burada ki söyleşiye katılamamanın verdiği can havliyle şöyle bir google'da aratayım bakalım belki başka bir yerlerde bir imza günü söyleşi vardır belki diyorum ki heyhat yine geç kaldığımı görüyorum. Geçen hafta itibariyle her ayın üçüncü perşembesi Pera Palas Otelde yapılması kararlaştırılan ''Pera Palace Perşembe Buluşmaları''nın ilkinin 21 Ekim'de yapıldığını ve ilk buluşmada Nedim Gürsel'in son çıkan kitabı ''Derin Anadolu''nun okumasını yaptığını görüyorum. Eh bu saatten sonra yapılacak bir şey yok artık. Bundan sonrası için önümüze bakmamız gerek. Bir sonraki Pera Palace buluşması Mario Levi ile ve katılım ücretsiz. Sadece arayıp yer ayırtmak gerekiyor. Mario Levi'yi kaçırmayacağım inşallah:)))
Ben fuara şimdilik gidemiyorum gibi gözüküyorum ama gidebilecek olanların keyifli yazılarını okumak için merakla beklemekteyim.Etiketler: kitap kokusu
Tabii bunları yazıyorum çünkü bugün için fuara gitme şansım yok. Dün akşam içinde kaldığımız olağanüstü trafikten sonra bugün her birimiz başka bir koltukta kaykılmış kahvelerimiz, bilgisayarlarımız ve sükun içindeki evimizde sessizliğin keyfini yaşamaktayız. Bağdat Caddesi girişinde her zaman gittiğimiz, hem kitap alışverişi yapıp hem de keyifle çayımızı yudumladığımız Remzi Kitabevine ait kafede bile dün inanılmaz bir gürültü hakimdi. Çıktığımızda ''ben çok yoruldum burada bugün!'' cümlesi döküldü dudaklarımdan.