Nasıl bir Aralık ayıydı bu Allah aşkına?
Ben Aralık ayının sadece geldiğini farkettim. Sonra bir telaş, bir koşturmaca... Sene sonu telaşı... Sanki senenin sonunun geleceğini bilmezmişiz gibi, yapılacak onca işin yarın yaparız düşüncesiyle ertelenip, sonra birbiri ardına sağlı sollu kroşeler atmasıyla bu ayı bitiriverdim.
Sonuç: Nakavt...
Şimdi Ocak ayının ilk günlerinde kalan az miktarda işlerimi toparlamak için ringden arada kafamı kaldırıp, tekrar bir yumruk yiyerek kalkmaya çalıştığım yere tekrar düşüyorum.
Bitti artık biliyorum. Bu haftanın sonuyla beraber olağan rutinimin içine döneceğim.
Hemen hemen her ay kafamda yeni başlangıçlar yapsam da, yine de soğuk Aralık ayının son günlerinin bana bahşettiği yeni hayaller kurma imkanını çok seviyorum.
Bu sene yeni yılı evimizde maaile karşıladık. Yemek yeme işini sadece zorunlu bir ihtiyaç olarak gören koca ailesi sebebiyle ''Yeni Yıl Soframız'' sadece on beş dakika süren bir ziyafete dönüştü. Tahmin ediyorum, yenilenler ağızda hiç çevrilmeden, dilimiz ve dişlerimizle herhangi bir temasa tabi tutulmadan, yutuluverdi.
Alkolle olan tek münasebetim, kahvenin yanında zorla herkese ikram ettiğim likörden ibaret oldu.
Son bir ayının çalışarak geçirmiş bir insan olarak, herkese mutlu bir yıl diliyorum.
P.S: Aralık ayında çalıştım ama birkaç günlüğüne Viyana'ya kaçabildim:) Pek yakında sinemalarda!Etiketler: Günlük Hikâyeler