Hayatım sonunda alışık olduğu ritmine geri dönüyor. Evim sadece benim kulaklarına çalınan o çok severek dinlediğim şarkısını söylüyor. Biraz önce pişen yemeğin kokusunu alsın diye açık bırakılan aspiratör, mutfaktan tıslayıp duruyor. Evin şarkısına, pişen yemeğin kokusu karışmış.
Hızlı başlayan sene, bu hızla koşmaya devam ederse bu maratonu bitiremeyeceğini hemen anladı sanırım.
Birkaç ay önce aldığım ajandamın içini hemen doldurmaya başladım. Yaşam hep minnettar olduğum güzel yüzünü yine esirgemezse bizden, yapılacak bir dolu şey var yine...
Hiç ummadığım bir şekilde kışın ayazında yeni yıl umutlarından nasiplenmek için gittiğim Viyana mesela.
Burada tanıştığım, yazılarının müptelası olduğum bir arkadaşımın farkında olmadan yaptığı bir çağrıya kulak verdim ben. Onun yazısını okuduğum geçmişte kalan o gün, ben yılbaşında hangi şehrin sokaklarında olmak istediğime çoktan karar vermiştim bile. Sonra benim bu neşeme, isteğime Kuzey'in arkadaşlarının ailesi de eşlik etti. Kalabalık bir aile olarak önce Viyana'da bir ''Yeni Yıl Yemeği'' yiyelim o zaman dedik biz de!
Cafe Melange blogunu ve güzel Itır'ı blog dünyasında gezinenler tanıyordur elbet. Ben onun yazılarında her zaman bir naiflik bulmuşumdur; kurduğu cümleler hep kep keyif verir. Kızgınlıklarını, kırgınlıklarını dile getirdiği anlarda başka türlü anlatmaya çalışır derdini.
Elimden geldiğince anlatacağım benim gördüğüm, çocuklarla beraber görebildiğim Viyana'yı; lakin bu saatten sonra benim için Viyana, ''Itır'' demek. Tüm yaşamım boyunca, bizi karsız ama soğuğuyla karşılayan Viyana'yı, Itır'ın sıcaklığıyla ve yorulmayan ilgisi, sıcak gülümsemesi ile hatırlayacağım.
Herkesin ''şinitzel yemek için mutlaka gidin'' dediği şehir merkezindeki Figlmüller yerine biz başka bir yerde yedik şinitzelimizi. Itır'ın bize detaylı anlattığı yol tarifini takip ederek, Viyana'ya 30 dakika uzaklıktaki Grinzing köyüne geldik, bizi restorantta eşiyle bekleyen Itır'la buluştuk. Görür görmez tanıdım onu. Şinitzelin ve yanında servis edilen patates salatasının tadı harikaydı. Merak edenler için gittiğimiz restoranın adı Figl. Sanırım burası da Figmüller'in başka bir şubesi olabilir. Figlmüller'in rezervasyon sayfasında buranın da adı geçiyor. Grinzing gelirini şarap üretimi üzerine kurmuş bir bölgeymiş. Bu durumda tabii ki yemeğimizi harika bir şarapla yedik.
Nasıl güzel bir sohbetti. 2012 yılına bana bahşettiği güzel dostluklar için ne kadar teşekkür etsem azdır.
...ve elbette yaşasın blog kardeşliği:)
Etiketler: şehir ve yemek, viyana gezi notları, viyana gezi yazıları
