Nasıl oldu bilmiyorum. Tatil nedeniyle evde herkes bir köşeye yayılmış, sevdiği şeylerle uğraşıyordu. Ben keyifle okuyup bitirdiğim Mandarinler kitabında işaretlediğim yerleri bir deftere geçmekle meşguldüm. Kuzey ödevlerini bitirdiği için i-pad'le oynama iznini babasından kapmıştı, mutluydu. Selçuk görevliydi. Bir süredir cep telefonumdan nedensizce aktaramadığım fotoğraflarımı bilgisayara aktarma görevi verilmişti kendisine; bizzat benim tarafımdan!
Haksızlık etmeyeyim. İsteyerek olmadı, saatlerce fotoğraflarımı aktarmak için uğraşan Selçuk, sonunda i-cloud'a fotoğraflarımı yedeklemeye karar verdi. Bu işlemin sonucunda bütün fotoğraflarım silindi, gitti.
Hasta olduğum Paris seyahati, Kuzey'le beraber çıktığımız Bologna tatili, bir günlük kısa bir yolculukla Kuzey'e gezdirdiğimiz Venedik keşfi, Charles Aznavour sevdası niyetiyle vardığımız Cenevre ve bir şans eseri yolumuzun düştüğü Bern'de çekilmiş tüm fotolar gitti.
Ne kadar üzüldüğümü anlatamam. Selçuk'ta çok üzüldü. İkimizin de çok üzüldüğünü gören Kuzey, bizi teselli etmeye çalışıyor. ''Üzülmeyin!'' diyor da başka bir şey demiyor.
....anlatmak için fotoğrafları aktarmayı bekliyordum. Yazamamak zaten içimde bir sıkıntıydı; şimdi fotoları olmayan keyifli tatillerimi unutmamam için hemen yazmalıyım.
Ne yapalım? Kısmet böyleymiş.Etiketler: Günlük Hikâyeler