Yeni yıldan ne bekliyorum?

Geçen sene düzgün bir şekilde devam ettirmeyi başaramadığım ''altı dakikalık'' yazı çalışmalarına tekrar başladım.  Yeni yıl gelmeden önce bu sefer bu işin içinden alnımın akıyla çıkabilmem için gerekli hazırlıklara başlamıştım. Kendime göre geçen seneki başarısızlığımın geçerli sebepleri vardı. Kuşe kartona basılmış ve her biri numaralandırılmış 365 kelime beni strese sokuyordu. Yazmayı bir gün atlarsam moralim bozuluyor, sanki ipin ucunu kaçırmışım gibi hissediyordum.

Ben de şöyle yaptım: Kelimelerin yazılı olduğu kartonu elime aldım ve her bir kelimeyi teker teker kestim. Böylece kelimelerin sırası bozulmuş oldu. Sonra kelimelerimi bir kavanozun içine attım. 

Nasıl rahatladım bilemezsiniz.

Şimdi her sabah ya da akşam kavanoza elimi daldırıyor ve bir kelime çekiyorum. Sonra günün canımın çektiği bir saatinde cep telefonumu altı dakikaya ayarlıyor ve başlıyorum yazmaya. 

Bugün itibariyle ''altı günlük'' bir başarı hikâyem var.

2015'te yapmak istediklerimden biri bu.
Diğeri pek tabii daha çok seyahat etmek ve yine çok kitap okumak.
Pek fena değil ha?
Kendimi çok zorlamadan, yapabileceğim şeyleri sıralıyorum.

Kelime kavanozum daha çok yazma isteğimi gösteriyor. 

Bir de evde uygulamaya sokmayı düşündüğüm başka bir kavanoz hikâyesi var. Füsun Hocam geçenlerde facebook sayfasından paylaşmış: Mutluluk Kavanozu.

''Ye, Dua Et, Sev'' kitabının yazarı Elizabeth Gilbert'ın uyguladığı bir yöntemmiş bu. Bir kavanozu alıyorsun ve akşam olduğunda günün ne kadar keyifsiz geçerse geçsin seni mutlu eden bir şeyi bir kağıt parçasına yazıp kavanozun içine atıyorsun. Yılsonu geldiğinde kavanozu boşaltıp, sene içindeki küçük mutluluklarını tekrar okuyorsun. 

Kuzey ve benim için harika bir mutluluk oyunu bu! 

Bizim evde mutsuzluğa hemen kapılıveren iki kişi var zira: Kuzey ve ben! 

Ekibin diğer üyesinin mutsuzluklardan bile mutluluk çıkarabilecek bir yeteneği var. O öyle diyor yani. Bana sorarsanız bu durumu genişlik olarak tanımlardım :)