Liste 18- Sizi motive eden şeylerin listesini yapın.

Liste 18- Sizi motive eden şeylerin listesini yapın.

Baştan söyleyeyim bugün biraz duygusalım. Yıllar ilerledikçe ve her sene Mayıs'ın 3.günü geldikçe bir yaş daha alıyorum diye önüne geçemediğim bir korku sarıyor içimi. Yılların hızla ilerlemesinden olsa gerek yapmak istediğim nice şey geliyor aklıma. Hayalini kurduğumuz onca şeyi yapacak zamanımız olacak mı diye düşünüyorum. Okunacak onca kitap, tutulacak onca günlük, yaşanması gereken onca şey, düşülmesi gereken onca yol varken neden zaman böyle hızla ilerliyor diye kafam karışıyor. Doğum günüm yaklaştıkça çaktırmaya çalışmasam da bocuk boncuk göz yaşları birikiyor gözlerimde. Evet, Zannımca bir ruh hastasının yazılarını okumaktasınız. 😀

Zamanın böyle koşturmasından sebep ben de peşinden koşuyorum. Çoğu zaman nefes nefese kalıyorum, yol kenarında bir taşın üstüne oturup dinleniyorum. Sevdiğim her şeyi yapmak, zamanımı yaptığımda içimi coşturan şeylerle doldurmak istiyorum. Niyetim anlamı olan, her birimizin yüzünde silinmeyecek gülüş kırıntıları bırakacak anları yaşamımızın olabildiğince çok köşesine doldurmak.

Peki motive eden nice şey var bu hayatta. Çocukluğumdan beri de imrendiğim insanlar hep olmuştur. İmrenmek diyorum çünkü kim ne derse desin örnek vereceğim nice insanı kıskanmam değil olsa olsa imrenerek izlemem mümkün. 

Mesela spor yapan insanlar beni inanılmaz motive ediyor. Yan komşum hafta sonları üşenmeden sıcak yatağından kalkıyor ve kimseler uyanmadan koşmaya gidiyor. Beni de yanına katıyor zaman zaman. Bir müddet sahil yolunda yürüyor, sonra belirlediğimiz saatte buluşmak üzere ayrılıyoruz birbirimizden. Her birimiz kendi hızımızla, kendi hoş yalnızlığımızla baş başa kalıyoruz. Ya da bazı pazar sabahlarını yoga ile şenlendiriyoruz. Bahçemizin açıldığı bu aydınlık kadın bu yaşımın en güzel hediyelerinden biri bana. Sakinliği bana da nüfuz ediyor.

Seyahatler en büyük motivasyon kaynaklarımdan biri. Kimileri seyahat etmeyi sevmez. Yol hazırlıkları içine düşmek, bavul hazırlamak, birkaç günlük seyahat boyunca arkada bıraktıklarının düzenlerini korumak için gösterdikleri çaba yorucu gelir. Aslında bu gerekçelerin hepsinde bir haklılık payı da var. Ama kabul etmek gerek ki gitmenin dönmeye dair güzel bir yanı da mevcut. Sahip olduklarını, içindeyken fark edemediğin güzellikleri görmek için zaman zaman bulunduğun ortamdan uzaklaşman gerekir. Benim için de seyahat böyle bir şey. Günlük yaşantımın içindeki sorumluluklardan, bana biçilmiş görevlerden sıkıldığım çok zaman oluyor. "Yoruldum!" diyorum buradan da ara ara. Ya da "Çok yoğunum, yazamadım." Böyle anlar beni ben yapan şeylerden uzak tutan günlük uğraşmak, yaşam zorunlulukları. İçinde bulunduğum zamanın kıymetini bilemediğim günler seyahat etmek istiyorum.Yol boyunca kafamı dinlemek, iç sesimi duymak, çabalamadan yaşamanın keyfini çıkarmak. Dönüşümde hayat daha kolay geliyor. Kendimi ormanda on kaplan gücünde hissediyorum. 

Yaşamıma güzellikler, incelikler katan nice insan. 

Ah var böyle dostlar. Hep hayatımda olsunlar ve hep sevgi dolu bakışlarını, ruhuma temas eden güzel varlıkları yanımda olsun istiyorum. Bu blogdan bir yazı yazıyorum mesela ve sonrasında öyle güzel yorumlar okuyorum ki yeniden yazmak istiyorum. Yazmak için bundan güzel bir motivasyon olabilir mi? Beni benden iyi tanıyan onlarca güzel arkadaşım var. Hangi birini saysam bilemiyorum. Yıllardır gittiğim Yazı Evi'nde aynı masanın etrafından toplandığımız dostlarım mesela. Farkında olmadığım kırgınlıklarımı, kızgınlıklarımı, hüzünlerimi onlar sayesinde keşfettim. Cuma sabahları oturduğumuz o masadan kalkarken yazma hissiyle dolu olarak kalkıyorum. Hemen bir köşeye çekilip aklımdakileri kağıda dökesim geliyor. 

Blogum, iç döküntülerim, sayıklamalarım....

Hepsi hayata karşı silahlarım benim. Yanında kimi zaman çay oluyor, kimi zaman kahve. Kitapların arasında kayboluyorum zaman zaman, kimi zaman bahçedeki bir ağacın yaprağında. Sakinlik ruhumu huzura kavuşturuyor. Durmak, iyi geliyor bana. Telaşsız yaşamak için çaba sarf ediyorum. Oluruna bırakıyorum bazı şeyleri. Öğrenmeye çalışıyorum. Ergenliğe adım atan Kuzey'le birlikte susmayı, konuşmadan önce düşünmeyi deneyimliyorum. Parçam dediğim oğlumun bir birey olmak için nasıl da benden yavaş yavaş kopmaya çalıştığını izliyorum; biraz heyecan, biraz hüzün, çokça kalp sızısı. Yıllar önce geçtiğim yolları şimdi onun sayesinde yeniden keşfediyorum. Onun büyümesi benim yaşlanmama anlam katıyor.

Bu seneki doğum günü hediyeme gelince, dün akşam dileğimi diledim. Sesli bir şekilde evdekilere dile getirdim. Yoga Eğitmenlik kursuna gitmek istiyorum. Sabahları öğrendiklerimle birlikte kendi içimde kaybolmak bu seneki incelikli dileğim. 😍